June 13, 2017

Ziener

De noestige man heeft een booghaag
tussen zijn voortuin en de stoep,
grenzend aan de lelijkste straat van de stad die vroeger water was

 

Ingekapseld tussen de bladeren zit hij op een klapstoel, dag in dag uit,
zijn voeten in het publieke domein
en de rest van zijn lichaam thuis

 

Hij tuurt naar wegmisbruikers en de glasbak aan de overkant en op de driehonderdachtste dag
is het leven van de mensen terug te voeren op één zin:

 

‘Er is er iedere dag wel eentje die de boel laat donderen, kind’

 

De glasscherven kruipen tussen de stoeptegels en in de duimen
van fietsenmakers en in de pootjes van chihuahua’s met namen als ‘Pitbull’ en ‘Shaquonda’

 

De noestige man – een Ziener – spreekt: ‘Er komen mensen op de maan, maar een leeg potje doperwten en wortelen zonder brokken
in een gat stoppen, hó maar’